سال خون | چرا سال ۲۰۲۳ سال خوبی برای جهان نبود؟

در سالی که گذشت، حقوق بین‌الملل و ساختار‌های جهانی بی اعتباری خود را به نمایش گذاشتند. نهاد‌هایی که در آغاز سال گذشته میلادی به نام حقوق بشر، به تحریم ایران روی آورده بودند، در پایان همان سال چشم خود را بر روی جنایت‌های اسراییل و قتل عام ۲۰هزار فلسطینی بستند.

مدعیان صلح، با وتوی قطعنامه‌های پایان جنایت در غزه نشان دادند که چطور حامی جنگ هستند و نهاد‌های حقوق بشری و رسانه‌های مدعی آزادی بیان، با سانسور اتفاقات فلسطین، بی اعتباری شعار‌های تبلیغاتی خود را به نمایش گذاشتند.

به ایم ترتیب سال ۲۰۲۳ سال خون بود و خون ریزی. سال رسوایی دروغ حقوق بشر غربی بود و سال بی اعتباری نهاد‌های بین المللی. سال ۲۰۲۳ سالی بود که از یک واقعیت بزرگ پرده برداشت: هنوز در جهان قانون جنگل حکمفرماست.

در سالی که گذشت، واشنگتن نشان داد که برای منافع خود، حتی حاضر است متحدان اروپایی را قربانی کند. حاضر است تن به افزایش قبمت گاز و قحطی مواد غذایی دهد، اما نگذارد جنگ اوکراین به پایان برسد.

آمریکا که خود با بحران داخلی تبعیض نژادی و جنجال‌های ترامپیستی روبروست، نشان داد برای فرار از مصیبت‌های داخلی حاضر است پا روی حقوق حیاتی مردم فلسطین گذاشته و پشت اسرائیل بایستد.

اروپا نیز با حمایت از جنایات آمریکایی، چنان در دام رسوایی حقوق بشری گرفتار شده که حالا همه می‌پرسند چه شد که آن همه شعار حقوق انسان‌ها به فراموشی سپرده شد و حتی آبروی سازمان ملل به دلیل ناتوانی در پایان جنگ غزه، رفت؟

سال ۲۰۲۳ سال تحریم بود و جنگ طلبی و با این حال سال موفقیت کشور‌های مستقل و جریانات آزادی بخش برای دفاع از حقوق خود نیز بود.

در این سال ایران به دو پیمان مهم شانگ‌های و بریکس پیوست و توانست روابط منطقه‌ای خود را بهبود بخشد. در این سال همچنین گروه‌های مقاومت در خاورمیانه به چنان قدرتی رسیدند که یکی طوفان هفتم اکتبر را در اراضی اشغالی فلسطین رقم زو و یکی دریای سرخ را به روی آمریکا و اسرائیل بست. دیگر نهضت‌های مقاومت نیز در آستانه سالگرد ترور شرم آور سردار سلیمانی، آسمان عراق را برای اشغالگران ناامن کردند و این درحالی بود که تروریست‌های صهیونیستی بار دیگر در تجاوز به سوریه و ترور یک سردار ایرانی، ماهیت داعشی خود را به نمایش گذاشتند.

به این ترتیب سال ۲۰۲۳ سال تجربه‌های گرانبها بود. سالی که دست غرب برای جهان رو شد و آبروی نداشته آمریکا در شعار دروغین صلح خاورمیانه بر زمین ریخت.

بدنده تحولات این سال، ملت‌هایی بودند که پس از سال‌ها از زیر فشار سانسور رسانه‌ای غرب نجات یافته و صدایشان را به گوش همگان رساندند و بازندگان اما، مدعیان حقوق بشری هستند که جز بیانیه‌های فرمایشی و شعار‌های توخالی، حرفی برای جهان ستمدیده از جور صهیونیسم جهانی، ندارند.